Het verhaal van Annelies

 

Annelies werkte 9 weken lang op de COVID-afdeling van campus Rumst. Sinds deze week start zij opnieuw op haar vertrouwde verpleegafdeling en blikt zij terug.

 

Ik neem jullie mee naar 21 maart 2020, mijn eerste dag op de COVID-afdeling van campus Rumst. Met toch wel een bang hartje vertrok ik naar “het front”. Een sprong in het onbekende, de start van iets waar we niet mee vertrouwd waren. Een nieuw samengesteld team. Continu je eigen handelen in vraag stellen. Ben ik wel goed bezig? Wanneer bereiken we de piek? Gaan we veel patiënten verliezen? …
Zoveel vragen, waarop niemand op dat moment een sluitend antwoord had.

 

annelies buytaert

 

Nu, bijna 9 weken later, neem ik met een dubbel gevoel afscheid van de COVID-afdeling. Uiteraard ben ik blij dat ik opnieuw op orthopedie mag starten, maar ik ga het toch missen. Ik stond immers vanaf dag 1 op deze COVID-afdeling: ik heb de afdeling zien evolueren: van 8 naar 18 patiënten... van 18 naar 37... terug naar 15 en vandaag nog 7 patiënten.

 

Maar het zijn niet de nummers, maar de verhalen die me altijd zullen bijblijven.
Man en vrouw die na 3 weken herenigd werden op de COVID-afdeling omdat ze uiteindelijk toch allebei positief bleken te zijn... Dochter, vader, moeder en grootmoeder die bijna allemaal tegelijkertijd samen op onze afdeling lagen... Maar ook man en vrouw waarvan de vrouw terug naar huis mocht gaan en de man uiteindelijk voor palliatieve sedatie koos... Of de man wiens vrouw uiteindelijk op intensieve zorgen is overleden...  
En dat zorgde natuurlijk voor uiteenlopende emoties: euforie bij elke patiënt die de afdeling mocht verlaten, ontroering wanneer een koppel elkaar na weken voor het eerst terugzag, immens verdriet bij elke patiënt die we niet hebben kunnen redden...

 

Maar wat ik vooral zal missen is de samenhorigheid van ons COVID-team. De collegialiteit tussen de collega’s van verschillende afdelingen die er niet allemaal voor gekozen hadden om samen op de afdeling te staan. Mensen die in jaren niet meer op een gewone verpleegafdeling hadden gestaan, die in jaren geen patiënten meer hadden gewassen, die in jaren bepaalde technieken niet meer uitgevoerd hadden: en toch staat iedereen daar, élke dag met het grootste enthousiasme... We gingen er samen voor als één team!

 

Ik wil daarom alle collega’s van geneeskunde 1 en 2, het dagziekenhuis, de polikliniek, de mobiele equipe, geriatrie 1, het operatiekwartier en recovery bedanken voor de enorm fijne samenwerking. Dankzij jullie - en uiteraard mijn eigen C1-team - werd deze periode voor mij een stuk aangenamer.

 

So proud to be a nurse!!!